بررسی اثر حفاظتی عصاره گیاه بادرنجبویه برسمیت سلولی و استرس اکسیداتیو ایجاد شده توسط پپتید بتا آمیلوئید در سلول هایpc12

استرس اکسیداتیو نقش پراهمیتی در ایجاد و پیشرفت پاتولوژی بیماری آلزایمر ایفا می کند. شواهد گسترده ای پیشنهاد می دهد که آسیب اکسیداتیو بواسطه گونه های واکنش پذیر اکسیژن در چربی ها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک در بیماری آلزایمر رخ می دهد. فیبریلاسیون بتا آمیلوئید رخداد کلیدی در شکل گیری پلاک آمیلوئیدی دربیماری آلزایمر می باشد.در این پژوهش، اثرات ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در عصاره گیاه بادرنجبویه – با نام علمی officinalis melissa - مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، عصاره تام و فراکسیونهای فنلی و غیر فنلی این گیاه در طیف غلظتی 100 - 01/0 ppm تهیه و استفاده شد. نتایج حاصل نشان می دهد فراکسیون های فنلی و غیر فنلی این گیاه در غلظت 20 µmol از بتا آمیلوئید، به مدت یک ساعت انکوبه شده بودند. اثر حفاظتی عصاره تام، در طیف غلظتی 1-100 ppm ، و فراکسیون فنلی، در طیف غلظتی 1-001/0 ppm ، در برابر القا سمیت ناشی از بتا آمیلوئید مشهود بود. در شرایط مشابه، فراکسیون غیر فنلی فاقد اثر حفاظتی در غلظتهای مورد مطالعه بود. علاوه بر این، بررسی میزان لیپید پراکسیداسیون، تولید گونه های فعال اکسیژن و فعالیت گلوتاتین پراکسیداز نشان داد که غلظتهای 10 ppm از عصاره تام و همچنین 1 ppm از فراکسیون فنلی، موجب کاهش تغییرات القا شده در مارکرهای استرس اکسیداتیو می گردند.